Selectief mutisme Selectief mutisme (waarbij het kinderen in specifieke situaties zoals op school steeds niet lukt om te spreken, hardop te lezen of te zingen, terwijl ze dit in andere situaties zoals thuis wel kunnen) betreft vooral jonge kinderen en vraagt vanwege de aard van de stoornis ‘het niet spreken’ een specifieke aanpak. In gevalsstudies over selectief mutisme worden voor deze kinderen geïndividualiseerde, multimodale behandelprogramma’s aanbevolen. Enkele belangrijke aanpassingen die genoemd worden zijn het betrekken van ouders en leerkrachten bij de behandeling (zij kunnen de communicatie van het kind thuis en op school in de gaten houden) en het geven van positieve bekrachtiging wanneer het kind probeert te spreken, lezen of zingen (Connolly, 2008). Een voorbeeld van een behandeling voor kinderen met selectief mutisme is: Praten op school, een kwestie van doen en Spreekt voor zich. Meer informatie hierover is te vinden onder de kopjes Behandelmethoden en E-health. Schoolweigering Voor aan angst gerelateerde schoolweigering is cognitieve gedragstherapie de meest onderzochte behandeling met goede resultaten (Heyne & Sauter, 2013). Een systematische review en meta-analyse van psychosociale interventies voor schoolweigering wijst op verbeteringen in schoolgang (Maynard et al., 2018). Op één na waren alle onderzoeken die in de review waren opgenomen CGT-interventies (dat wil zeggen: gedragsmatig, cognitief of cognitief gedragsmatig). Heyne en collega’s (2011) ontwikkelden een modulair samengesteld CGT-protocol voor zowel adolescenten als hun ouders met daarnaast modules voor de school, en deden onderzoek naar de effecten ervan. Bij de nameting en de follow-up na twee maanden bleek een significante en blijvende verbetering op de schoolgang, aan school gerelateerde angst en van de angststoornis met middelmatige tot grote effect groottes. Het protocol is beschreven in een hoofdstuk in The Wiley-Blackwell Handbook of The Treatment of Childhood and Adolescent Anxiety (2013 John Wiley & Sons, Ltd.). Een case-study van Heyne en anderen (2014) illustreert de implementatie van de interventie bij een adolescente vrouw, haar moeder en de school. Voor meer informatie over het protocol, kan contact worden opgenomen met David Heyne.