Dit proefschrift bespreekt hoe prestatie-indicatoren een belangrijke functie kunnen vervullen in de kwaliteitsverbetering van de zorg en hoe dat een benutting van bestaande kennis en ervaring kan ontlokken.

Veel bestaande kennis in de zorg voor jeugd wordt weinig in de praktijk gebruikt. Omdat de monitoring op resultaten nog weinig voorkomt, vallen succespraktijken en achterblijvende prestaties onvoldoende op. Op basis van literatuur zijn er aanwijzingen dat monitoring van de resultaten van de hulp helpt om goede en minder goede praktijken te signaleren. Ook prikkelt het tot gebruik van bestaande kennis om de prestaties te verbeteren. De combinatie van monitoring en beschikbare ‘support tools’ kan leiden tot een meet- en verbeterbeweging in de dagelijkse praktijk van de hulpverlening, de zorginstellingen en het gemeentelijk jeugdbeleid, die de resultaten van de zorg ten goede kan komen. Het bewijs voor de werking van monitoring is echter nog gebrekkig. Daarom is verder onderzoek en theorievorming nodig om het nut en de beperkingen van monitoring in de praktijk verder te doorgronden.